Στον κόσμο αυτό ζει ο άνθρωπος γυμνός από ήθος, αξίες και ιδανικά και πλήθος δαιμονίων τον περιτριγυρίζουν!

Άλλο ψυχοπάθεια, άλλο δαιμονοπληξία. Η ψυχοπάθεια είναι αρρώστια φυσική, η δαιμονοπληξία είναι αρρώστια πνευματική...

Τα ιερά ευαγγέλια  μας μιλάνε για θαύματα που έκαμε ο Χριστός, θεραπεύοντας δαιμονιζομένους ανθρώπους. Οι δαιμονιζόμενοι δεν είναι βέβαια αυτοί που συνηθίζουμε να λέμε ψυχοπαθείς η μελαγχολικούς, αλλά είναι άνθρωποι που κατέχονται από το πονηρό πνεύμα. Άλλο ψυχοπάθεια,
άλλο δαιμονοπληξία. Η ψυχοπάθεια
είναι αρρώστια φυσική, η δαιμονοπληξία είναι αρρώστια πνευματική. Είναι τόσο βέβαιο ότι υπάρχουν τέτοιες αρρώστιες πνευματικές που οφείλονται από τον Διάβολο και έχουν τρομακτικές συνέπειες στον άνθρωπο, όσο βέβαιο είναι ότι υπάρχουν τα πονηρά πνεύματα και ο Διάβολος. Την σιγουριά αυτή μας την βεβαιώνει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα που μας παρουσιάζει τον Χριστό να φθάνει σε μια πόλη που λεγόταν χώρα των Γεργεσηνών. Πριν μπει στην πόλη έρχεται σε προϋπάντηση του ένας άνθρωπος. Δεν είναι ο πρόεδρος, η ένας επίσημος αντιπρόσωπος της πόλης. Είναι ένας δαιμονιζόμενος κυριευμένος από πλήθος πονηρών πνευμάτων που χρόνια τον βασανίζουν Το παρουσιαστικό του ανθρώπου αυτού προκαλούσε τρόμο, δεν φορούσε ρούχα, περιφέρονταν σαν αγρίμι στις ερημιές, έμενε μέσα σε μνήματα μαζί με τους νεκρούς. Τα δαιμόνια αμέσως αναγνωρίζουν τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού, και ζητούν από αυτόν να μην τα εξορίσει στην άβυσσο, αλλά να τους επιτρέψει να εισέλθουν σε μια αγέλη χοίρων. Έτσι και έγινε, και ευθύς οι χοίροι έπεσαν με ορμή στον γκρεμό και σκοτώθηκαν. Όταν μαθεύτηκε το γεγονός στην πόλη, βγήκαν οι κάτοικοι να δουν το θαύμα με τα ίδια τους τα μάτια, και βρήκαν τον πριν δαιμονισμένο ήρεμο, σωφρονισμένο και ντυμένο να κάθεται κοντά στα πόδια του Ιησού και να ακούει ευλαβικά τους λόγους Του. Ωστόσο, αντί να θαυμάσουν και να πιστέψουν στη μεγαλοσύνη του Θεού, εκείνοι κυριευμένοι από φόβο ζήτησαν από το Χριστό να φύγει μακριά από τη χώρα τους. Μόνο ο πριν δαιμονισμένος παρακαλούσε τον Κύριο να τον πάρει μαζί Του, ο Ιησούς όμως του είπε να επιστρέψει στο σπίτι του και να διηγείται σε όλους το θαύμα που τού έκανε ο Θεός.

Πέρα από το θαύμα της θεραπείας του δαιμονιζομένου από τον Χριστό εκείνο που προξενεί εντύπωση είναι η στάση των κατοίκων της περιοχής των Γεργεσινών, όπου ενώ ο πρώην δαιμονιζόμενος επιθυμεί την μόνιμη συντροφιά του Ιησού, εκείνοι αντί να θαυμάσουν και να πιστέψουν στη μεγαλοσύνη του Θεού, κυριευμένοι από φόβο ζήτησαν από το Χριστό να φύγει μακριά από τη χώρα τους. Ζητούν την απομάκρυνση του ευεργέτη, γιατί τους κυρίεψε φόβος. Είδαν την δύναμη του Ιησού και τρομοκρατήθηκαν. Σκέφτηκαν ότι η παρουσία ενός ισχυρού θαυματοποιού ανάμεσα τους θα τους ζημίωνε υλικά, όπως έγινε με την καταστροφή της αγέλης των χοίρων. Ο «φόβος για τον οποίο ομιλεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς δεν είναι το δέος και η συντριβή μπροστά στη δύναμη του Θεού, αλλά τρόμος γιατί κινδύνευαν τα συμφέροντα τους. Παραμένουν τυφλοί ως προς το πνευματικό συμφέρον, βλέποντας μπροστά τους μόνο το υλικό συμφέρον. Έχουν μπροστά τους τον αληθινό θησαυρό, την αιώνια αλήθεια, τον νικητή των δαιμόνων και του θανάτου και αυτοί προτιμούν την σαπρότητα των υλικών αγαθών, το δαιμονικό συμφέρον, τελικά τον θάνατο.

Η στάση αυτή των Γεργεσινών μοιάζει λίγο πολύ με την με την στάση και την συμπεριφορά του σημερινού κόσμου που μας περιβάλλει ο οποίος δεν θέλει να ακούσει για Χριστό, τον διώχνει «από τον ορίων αυτού», δεν θέλει επικοινωνία και σχέση μαζί του, ούτε την εικόνα του στο γραφείο, στο σπίτι, στην εργασία. Δεν θέλει ευαγγέλια και εκκλησίες, δεν σέβεται την πίστη, μένει αδιάφορος, η ακόμη χειρότερα την πολεμάει. Και το αποτέλεσμα πιο είναι; Στο κόσμο αυτό να κυριαρχεί η αδικία, η εκμετάλλευση, η ανηθικότητα, η κακία, η βαρβαρότητα. Στον κόσμο αυτό να ζει ο άνθρωπος γυμνός από ήθος, αξίες και ιδανικά, να ζεί έρημος και μόνος μέσα στα μνήματα της καλοπέρασης, η τρέχοντας αλλόφρονας αναζητώντας αυτήν, καταλήγοντας να σέρνεται αλυσοδεμένος από τα πάθη του. Αυτός ο κόσμος τελικά να έχει κυριευθεί από λεγεώνα, από πλήθος δαιμονίων!!!

Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που και εμείς, που λεγόμαστε Χριστιανοί να μη βλέπουμε καθαρά, να μη διακρίνουμε το σωστό και να διώχνουμε τον Χριστό από κοντά μας, διότι δεν συμβαδίζει ο Λόγος Του με τα συμφέροντα μας, με τον τρόπο ζωής μας,. Να μένουμε μακριά από την Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας, αποφεύγοντας τον πνευματικό αγώνα, την νηστεία την προσευχή, την καλλιέργεια των αρετών. Να προτιμούμε να ζούμε με τα πάθη μας, και να μην αποδεχόμαστε τα θαύματα της Θείας Αγάπης με τα οποία είναι γεμάτα η Εκκλησία μας, είναι γεμάτη όλη η δημιουργία του Θεού. Με αποτέλεσμα να χάνουμε τα μεγάλα, τα αιώνια και να κερδίζουμε τα μικρά και τα φθαρτά και τελικά να αποξενωθούμε από την χάρη του Θεού

Αγαπητοί μου αδελφοί έχομε τρία πράγματα δεδομένα: α) Ότι είμαστε ελεύθεροι να διαλέξουμε το πως θα σταθούμε απέναντι στο Χριστό, αρνητικά η θετικά, Εκείνος είπε «όστις θέλει». β) Μας είναι γνωστό το αποτέλεσμα της συμπεριφοράς αρνητικής, θετικής προς τον Χριστό από το σημερινό Ευαγγέλιο και με τα όσα αναφέραμε παραπάνω. γ) Ότι ο Χριστός πάντα μας αγαπάει, πάντα είναι κοντά μας, και πάντα περιμένει μέχρι το τέλος να τον δεχθούμε.

Σε αυτή την δεδομένη αγάπη που έχει για εμάς ο Χριστός μας, φιλότιμα να πάρουμε και εμείς την οριστική απόφαση και να τον δεχθούμε Σωτήρα και Λυτρωτή μας, Κύριο και Θεό μας. Να τον παρακαλέσουμε να μείνει κοντά μας, να τον έχουμε στην καρδιά μας, στο σπίτι μας, στην οικογένεια μας, στην κοινωνία μας. Να μας καταστήσει και εμάς ειρηνικούς, χαρούμενους, σώφρονες και «ιματισμένους», Αμήν!

                                                                                                          π. Δ.Κ.