Ένα αφιέρωμα στους Σαρακατσάνους, στα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις, αλλά και στα ιδιαίτερα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν, παρουσιάστηκε στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς, στην Αθήνα. Μέλη του Χορευτικού Ομίλου Ελληνικής Παράδοσης «Ο Σταυραετός» και κυρίως ο Κώστα Τσαπρούνης, αναφέρθηκαν στην ιστορία των Σαρακατσαναίων «που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε ολόκληρη την Ελλάδα».
Ο κ.Τσαπρούνης μίλησε για την προέλευση τους ονομασίας των Σαρακατσαναίων και αναφέρθηκε στη βάση οργάνωσης της οικογενειακής τους ζωής, τονίζοντας πως σε αυτήν, υπάρχειδομή που «λειτουργούσε και ακατσαναίων λειτουργεί με άγραφους νόμους και τις αρχές της καλής πίστης», κάνοντας παράλληλα λόγο για την βασική τους μόρφωση, η οποία κατά βάση γινόταν τους καλοκαιρινούς μήνες, και για την οργάνωση της καθημερινής τους ζωής. «Ως προς το Θρήσκευμα είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι», επεσήμανε, προσθέτοντας πως «στη θρησκευτική τους ζωή τηρούσαν όλες τις γιορτές. Μεγάλη σημασία έδιναν στα Χριστούγεννα, γιατί τόνιζαν τον ξεχωριστό ρόλο των ποιμένων, των ταπεινών εκείνων ανθρώπων που προσκύνησαν το Χριστό, δίνοντας μια δικαίωση και υπερηφάνεια και στη δική τους δουλειά». Υπογράμμισε πως «η νηστεία της Σαρακοστής ήταν αυστηρή και απαράβατη, ενώ η Λαμπρή ήταν η κορυφαία των εορτών με τους Σαρακατσάνους να Εκκλησιάζονται, κάτι που δεν γινόταν τόσο εύκολα τον υπόλοιπο χρόνο, λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών δουλειάς και διαβίωσής τους. Πήγαιναν όλοι μαζί σε πομπή, στην Εκκλησία του πιο γειτονικού χωριού και Μεταλάβαιναν, αφού πρωτύτερα είχαν εξομολογηθεί για τα κρίματά τους».
Με ιδιαίτερη έμφαση σημείωσε το γεγονός ότι ήθελαν να δώσουν αγωγή στα παιδιά τους, προκειμένου να περάσουν από γενιά σε γενιά τα έθιμα και παραδόσεις τους, ενώ στη συνέχεια παρουσιάστηκαν ανδρικές και γυναικείες παραδοσιακές φορεσιές των Σαρακατσαναίων. Ο κ.Τσαπρούνης αναφέρθηκε σε μία κατ᾽ εξοχήν αρετή των αντρών η οποία ήταν η αξιοπιστία και η εμπιστοσύνη του λόγου τους, υπογραμμίζοντας παράλληλα πως «απαράβατος επίσης κανόνας καλής συμπεριφοράς - και για τον αγράμματο ακόμη Σαρακατσάνο - ήταν η πλούσια φιλοξενία φίλων, γνωστών και αγνώστων, την οποία θεωρούσαν ηθική τους υποχρέωση». Τέλος, έκανε λόγο για τις γιορτές και τα έθιμά τους, παρουσιάζοντας αναλυτικότερα δρώμενα, παραδοσιακούς χορούς και τον τρόπο που αυτοί χορεύονταν και αναφερόμενος στο σήμερα, υπογράμμισε πως οι αρετές τους και οι αξίες τους δεν χάθηκαν».
