Θεσπρωτοί προτείνουν να επανέλθει το ιστορικό όνομα Μενίνα στη Νεράιδα Θεσπρωτίας! Και αυτό, γιατί παραπέμπει στη νικηφόρα μάχη κατά των Γερμανών και των Αλβανοτσάμηδων συνεργατών τους, που ήταν μια κορυφαία στιγμή εθνικής αντίστασης. Άλλωστε, παρά τη μετονομασία σε Νεράιδα, συνήθως χρησιμοποιείται το παλαιό όνομα Μενίνα. Tο χωριό ανήκει
διοικητικά στο Δήμο Σουλίου,
βρίσκεται σε υψόμετρο 70 μ. και απέχει 20χλμ από την Ηγουμενίτσα. Έχει σήμερα περίπου 150 κατοίκους. Τη πενταετία 1953 - 1957 σημειώνονται
πολλές μετονομασίες χωριών στην Ελλάδα, 760 για την ακρίβεια. Το
1955, ειδικά, ήταν η χρονιά της μαζικής αλλαγής στα ονόματα των χωριών μας. Ανάμεσα 1958 και 1971
πραγματοποιήθηκαν άλλες 326. Έκτοτε οι μετονομασίες των οικισμών γίνονται
σπάνιες. Ωστόσο το υπουργείο Εσωτερικών εγκρίνει σποραδικά κάποια μετονομασία. Πέραν όμως από την ενημερωτική ιστορική αυτή αναδρομή,
μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η έρευνα για το τι σημαίνουν εκείνα τα
ονόματα, που, παρά την υποχρεωτική τους αλλαγή (μέσα από την εθνική πολιτική
του περασμένου αιώνα) δεν λένε να σβήσουν από τη λαϊκή ντοπιολαλιά και
χρησιμοποιούνται αναλλοίωτα από γενιά σε γενιά για εκατοντάδες χρόνια. Και αυτό
συμβαίνει, τόσο όταν το όνομα του τοπωνυμίου αποτελεί λέξη τού καθημερινού
λεξιλογίου, της ζωντανής γλώσσας και οι υπάρχουσες γενιές κατανοούν τη σημασία
του, όσο και όταν συνδέεται αναπόσπαστα με ιστορικό γεγονός.
Τη χρονιά εκείνη (1928)
πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες αλλαγές ονομάτων στην περιοχή μας: Τα
Αρφαρά ονομάστηκαν Αμπελόκηποι και η Βλοβοκά ονομάστηκε Αιγές.
Μεταξύ 1929 – 1952 ακολουθούν 354 μετονομασίες.
Τη πενταετία 1953 - 1957 σημειώνονται 760.
Το 1955, ειδικά, ήταν η χρονιά της μαζικής αλλαγής στα ονόματα των
χωριών μας, ήτοι: Η Αράχοβα έγινε Εξοχή, η Βεργουβίτσα έγινε Μοναστήρι, η
Σβυρού έγινε Όαση, η Βαλκουβίνα έγινε Άμπελος.
Το 1957, η διαδικασία των μετονομασιών ολοκληρώθηκε (τοπικά) με τη
Βερσοβά που έγινε Χρυσάνθιο.
Ανάμεσα 1958 και 1971 πραγματοποιήθηκαν άλλες 326. Έκτοτε οι
μετονομασίες των οικισμών γίνονται σπάνιες.
Ωστόσο το υπουργείο Εσωτερικών εγκρίνει σποραδικά κάποια μετονομασία
“βαρβαρόφωνου” οικισμού, όπως εκείνη των “Νέων Λιοσίων” σε “Ίλιον”, τον
Σεπτέμβριο του 1994.
Πέραν όμως από την ενημερωτική ιστορική αυτή αναδρομή, μεγάλο ενδιαφέρον
παρουσιάζει και η έρευνα για το τι σημαίνουν εκείνα τα ονόματα, που,
παρά την υποχρεωτική τους αλλαγή (μέσα από την εθνική πολιτική του
περασμένου αιώνα) δεν λένε να σβήσουν από τη λαϊκή ντοπιολαλιά και
χρησιμοποιούνται αναλλοίωτα από γενιά σε γενιά για εκατοντάδες χρόνια.
Και αυτό συμβαίνει, τόσο όταν το όνομα του τοπωνυμίου αποτελεί λέξη τού
καθημερινού λεξιλογίου, της ζωντανής γλώσσας και οι υπάρχουσες γενιές
κατανοούν τη σημασία του, όσο και από ένα σημείο και μετά που το
τοπωνύμιο μπορεί να χρησιμοποιείται δίχως να καταλαβαίνουν πια τι
εννοεί.
Γίνεται έτσι ένα “παράξενο” όνομα, μια άγνωστη λέξη, που όμως οι
άνθρωποι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν (συχνά με φωνητική αλλοίωση), για
να δηλώσουν τον ίδιο τόπο που δήλωναν και οι πρόγονοί τους.
Τι σημαίνουν, λοιπόν, αυτά τα παλιά ονόματα;
Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα, η απάντηση του οποίου είναι ένα
περίπλοκο ζήτημα, αφού απαιτείται μια επίπονη έρευνα σε ξενόγλωσσα
ετυμολογικά λεξικά, ώστε να βρεθούν οι ρίζες των ονομάτων, που κατά πάσα
πιθανότητα έχουν αλλοιωθεί στο πέρασμα των αιώνων.
Έχουμε δηλ. να κάνουμε με έρευνα σε ένα πλήθος ενεργών και «νεκρών»
γλωσσών και άλλων γλωσσικών ιδιωμάτων τής Βαλκανικής και όχι μόνο
(τούρκικα, λατινικά, βλάχικα - αρουμάνικα, σλάβικα, αρβανίτικα,
αλβανικά).
Δυστυχώς, στην καταγεγραμμένη τοπική ιστορία δεν υπάρχουν πολλά
στοιχεία, που να δίνουν εμπεριστατωμένες και τεκμηριωμένες απαντήσεις
για τη σημασία αυτών των λέξεων.
Για παράδειγμα, σε βιβλίο τού Χρήστου Σαμαρά, η ονομασία Βεργουβίτσα
αιτιολογείται με “λογοπαίγνιο”, ότι δηλ. προέρχεται από τις λέξεις
“βέργα” και “βίτσα” έχoντας σχέση με τη γεωμορφολογία τού οικισμού…
Επίσης, μία πρώτη πρόχειρη έρευνά μας, ανέδειξε το πόσο δύσκολη και
δαιδαλώδης είναι η επεξήγηση των “πανάρχαιων” αυτών ονομάτων.
Μελετώντας δηλ. κάποιες σλαβικές λέξεις που αφορούν τοπωνύμια, βρήκαμε
τη λέξη “Βιρός - Vir”, που σημαίνει τα βαθιά μέρη τού ποταμού και η
οποία μάς δίνει το έναυσμα να πιθανολογήσουμε ότι ίσως η ονομασία τού
χωριού Σβυρού να προέρχεται από παράφραση της παραπάνω λέξης.
Αλλά και για τη Βερσοβά βρήκαμε το εξής εκπληκτικό: Με τη λέξη “Versova”
αναφέρεται ένα μεγάλο ψαροχώρι στα παράλια τής Βομβάης στην Αραβική
Θάλασσα. Μάλιστα, η αρχική ονομασία του χωριού ήταν “Vesawe”. Το όνομα
προέρχεται από ένα βουνό τής περιοχής και είναι κατάλοιπο της παλιάς
Ινδικής διαλέκτου “Marathi”!
Η ανάδειξη του θέματος, σε κάθε περίπτωση, τώρα αρχίζει. Άγνωστο όμως αν
και ποιους καρπούς θα αποφέρει…
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε, όσο αφορά τα τοπικά μας, ότι οι πιο
εύστοχες ονομασίες ήταν αυτές που δόθηκαν τον 19ο αιώνα στους δύο τέως
Δήμους τής περιοχής με τα σημαντικά αρχαιοελληνικά ονόματα ΑΙΓΕΙΡΑΣ και
ΦΕΛΛΟΗΣ.
Ονόματα, που το μεν πρώτο “διασώθηκε” με την δημιουργία τής τέως
κοινότητας Αιγείρας το 1928, το δε δεύτερο να περιμένει ακόμα την
“αποκατάστασή” του...
Copy the BEST Traders and Make Money (One Click) : http://ow.ly/KNICZ
Copy the BEST Traders and Make Money (One Click) : http://ow.ly/KNICZ
Τη χρονιά εκείνη (1928)
πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες αλλαγές ονομάτων στην περιοχή μας: Τα
Αρφαρά ονομάστηκαν Αμπελόκηποι και η Βλοβοκά ονομάστηκε Αιγές.
Μεταξύ 1929 – 1952 ακολουθούν 354 μετονομασίες.
Τη πενταετία 1953 - 1957 σημειώνονται 760.
Το 1955, ειδικά, ήταν η χρονιά της μαζικής αλλαγής στα ονόματα των
χωριών μας, ήτοι: Η Αράχοβα έγινε Εξοχή, η Βεργουβίτσα έγινε Μοναστήρι, η
Σβυρού έγινε Όαση, η Βαλκουβίνα έγινε Άμπελος.
Το 1957, η διαδικασία των μετονομασιών ολοκληρώθηκε (τοπικά) με τη
Βερσοβά που έγινε Χρυσάνθιο.
Ανάμεσα 1958 και 1971 πραγματοποιήθηκαν άλλες 326. Έκτοτε οι
μετονομασίες των οικισμών γίνονται σπάνιες.
Ωστόσο το υπουργείο Εσωτερικών εγκρίνει σποραδικά κάποια μετονομασία
“βαρβαρόφωνου” οικισμού, όπως εκείνη των “Νέων Λιοσίων” σε “Ίλιον”, τον
Σεπτέμβριο του 1994.
Πέραν όμως από την ενημερωτική ιστορική αυτή αναδρομή, μεγάλο ενδιαφέρον
παρουσιάζει και η έρευνα για το τι σημαίνουν εκείνα τα ονόματα, που,
παρά την υποχρεωτική τους αλλαγή (μέσα από την εθνική πολιτική του
περασμένου αιώνα) δεν λένε να σβήσουν από τη λαϊκή ντοπιολαλιά και
χρησιμοποιούνται αναλλοίωτα από γενιά σε γενιά για εκατοντάδες χρόνια.
Και αυτό συμβαίνει, τόσο όταν το όνομα του τοπωνυμίου αποτελεί λέξη τού
καθημερινού λεξιλογίου, της ζωντανής γλώσσας και οι υπάρχουσες γενιές
κατανοούν τη σημασία του, όσο και από ένα σημείο και μετά που το
τοπωνύμιο μπορεί να χρησιμοποιείται δίχως να καταλαβαίνουν πια τι
εννοεί.
Γίνεται έτσι ένα “παράξενο” όνομα, μια άγνωστη λέξη, που όμως οι
άνθρωποι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν (συχνά με φωνητική αλλοίωση), για
να δηλώσουν τον ίδιο τόπο που δήλωναν και οι πρόγονοί τους.
Τι σημαίνουν, λοιπόν, αυτά τα παλιά ονόματα;
Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα, η απάντηση του οποίου είναι ένα
περίπλοκο ζήτημα, αφού απαιτείται μια επίπονη έρευνα σε ξενόγλωσσα
ετυμολογικά λεξικά, ώστε να βρεθούν οι ρίζες των ονομάτων, που κατά πάσα
πιθανότητα έχουν αλλοιωθεί στο πέρασμα των αιώνων.
Έχουμε δηλ. να κάνουμε με έρευνα σε ένα πλήθος ενεργών και «νεκρών»
γλωσσών και άλλων γλωσσικών ιδιωμάτων τής Βαλκανικής και όχι μόνο
(τούρκικα, λατινικά, βλάχικα - αρουμάνικα, σλάβικα, αρβανίτικα,
αλβανικά).
Δυστυχώς, στην καταγεγραμμένη τοπική ιστορία δεν υπάρχουν πολλά
στοιχεία, που να δίνουν εμπεριστατωμένες και τεκμηριωμένες απαντήσεις
για τη σημασία αυτών των λέξεων.
Για παράδειγμα, σε βιβλίο τού Χρήστου Σαμαρά, η ονομασία Βεργουβίτσα
αιτιολογείται με “λογοπαίγνιο”, ότι δηλ. προέρχεται από τις λέξεις
“βέργα” και “βίτσα” έχoντας σχέση με τη γεωμορφολογία τού οικισμού…
Επίσης, μία πρώτη πρόχειρη έρευνά μας, ανέδειξε το πόσο δύσκολη και
δαιδαλώδης είναι η επεξήγηση των “πανάρχαιων” αυτών ονομάτων.
Μελετώντας δηλ. κάποιες σλαβικές λέξεις που αφορούν τοπωνύμια, βρήκαμε
τη λέξη “Βιρός - Vir”, που σημαίνει τα βαθιά μέρη τού ποταμού και η
οποία μάς δίνει το έναυσμα να πιθανολογήσουμε ότι ίσως η ονομασία τού
χωριού Σβυρού να προέρχεται από παράφραση της παραπάνω λέξης.
Αλλά και για τη Βερσοβά βρήκαμε το εξής εκπληκτικό: Με τη λέξη “Versova”
αναφέρεται ένα μεγάλο ψαροχώρι στα παράλια τής Βομβάης στην Αραβική
Θάλασσα. Μάλιστα, η αρχική ονομασία του χωριού ήταν “Vesawe”. Το όνομα
προέρχεται από ένα βουνό τής περιοχής και είναι κατάλοιπο της παλιάς
Ινδικής διαλέκτου “Marathi”!
Η ανάδειξη του θέματος, σε κάθε περίπτωση, τώρα αρχίζει. Άγνωστο όμως αν
και ποιους καρπούς θα αποφέρει…
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε, όσο αφορά τα τοπικά μας, ότι οι πιο
εύστοχες ονομασίες ήταν αυτές που δόθηκαν τον 19ο αιώνα στους δύο τέως
Δήμους τής περιοχής με τα σημαντικά αρχαιοελληνικά ονόματα ΑΙΓΕΙΡΑΣ και
ΦΕΛΛΟΗΣ.
Ονόματα, που το μεν πρώτο “διασώθηκε” με την δημιουργία τής τέως
κοινότητας Αιγείρας το 1928, το δε δεύτερο να περιμένει ακόμα την
“αποκατάστασή” του...
Copy the BEST Traders and Make Money (One Click) : http://ow.ly/KNICZ
Copy the BEST Traders and Make Money (One Click) : http://ow.ly/KNICZ
Τη πενταετία 1953 -
1957 σημειώνονται 760.
Το 1955, ειδικά, ήταν η χρονιά της μαζικής αλλαγής στα ονόματα των
χωριών μας, ήτοι: Η Αράχοβα έγινε Εξοχή, η Βεργουβίτσα έγινε Μοναστήρι, η
Σβυρού έγινε Όαση, η Βαλκουβίνα έγινε Άμπελος.
Το 1957, η διαδικασία των μετονομασιών ολοκληρώθηκε (τοπικά) με τη
Βερσοβά που έγινε Χρυσάνθιο.
Ανάμεσα 1958 και 1971 πραγματοποιήθηκαν άλλες 326. Έκτοτε οι
μετονομασίες των οικισμών γίνονται σπάνιες.
Ωστόσο το υπουργείο Εσωτερικών εγκρίνει σποραδικά κάποια μετονομασία
“βαρβαρόφωνου” οικισμού, όπως εκείνη των “Νέων Λιοσίων” σε “Ίλιον”, τον
Σεπτέμβριο του 1994.
Πέραν όμως από την ενημερωτική ιστορική αυτή αναδρομή, μεγάλο ενδιαφέρον
παρουσιάζει και η έρευνα για το τι σημαίνουν εκείνα τα ονόματα, που,
παρά την υποχρεωτική τους αλλαγή (μέσα από την εθνική πολιτική του
περασμένου αιώνα) δεν λένε να σβήσουν από τη λαϊκή ντοπιολαλιά και
χρησιμοποιούνται αναλλοίωτα από γενιά σε γενιά για εκατοντάδες χρόνια.
Και αυτό συμβαίνει, τόσο όταν το όνομα του τοπωνυμίου αποτελεί λέξη τού
καθημερινού λεξιλογίου, της ζωντανής γλώσσας και οι υπάρχουσες γενιές
κατανοούν τη σημασία του, όσο και από ένα σημείο και μετά που το
τοπωνύμιο μπορεί να χρησιμοποιείται δίχως να καταλαβαίνουν πια τι
εννοεί.
Γίνεται έτσι ένα “παράξενο” όνομα, μια άγνωστη λέξη, που όμως οι
άνθρωποι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν (συχνά με φωνητική αλλοίωση), για
να δηλώσουν τον ίδιο τόπο που δήλωναν και οι πρόγονοί τους.
Τι σημαίνουν, λοιπόν, αυτά τα παλιά ονόματα;
Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα, η απάντηση του οποίου είναι ένα
περίπλοκο ζήτημα, αφού απαιτείται μια επίπονη έρευνα σε ξενόγλωσσα
ετυμολογικά λεξικά, ώστε να βρεθούν οι ρίζες των ονομάτων, που κατά πάσα
πιθανότητα έχουν αλλοιωθεί στο πέρασμα των αιώνων.
Έχουμε δηλ. να κάνουμε με έρευνα σε ένα πλήθος ενεργών και «νεκρών»
γλωσσών και άλλων γλωσσικών ιδιωμάτων τής Βαλκανικής και όχι μόνο
(τούρκικα, λατινικά, βλάχικα - αρουμάνικα, σλάβικα, αρβανίτικα,
αλβανικά).
Δυστυχώς, στην καταγεγραμμένη τοπική ιστορία δεν υπάρχουν πολλά
στοιχεία, που να δίνουν εμπεριστατωμένες και τεκμηριωμένες απαντήσεις
για τη σημασία αυτών των λέξεων.
Για παράδειγμα, σε βιβλίο τού Χρήστου Σαμαρά, η ονομασία Βεργουβίτσα
αιτιολογείται με “λογοπαίγνιο”, ότι δηλ. προέρχεται από τις λέξεις
“βέργα” και “βίτσα” έχoντας σχέση με τη γεωμορφολογία τού οικισμού…
Επίσης, μία πρώτη πρόχειρη έρευνά μας, ανέδειξε το πόσο δύσκολη και
δαιδαλώδης είναι η επεξήγηση των “πανάρχαιων” αυτών ονομάτων.
Μελετώντας δηλ. κάποιες σλαβικές λέξεις που αφορούν τοπωνύμια, βρήκαμε
τη λέξη “Βιρός - Vir”, που σημαίνει τα βαθιά μέρη τού ποταμού και η
οποία μάς δίνει το έναυσμα να πιθανολογήσουμε ότι ίσως η ονομασία τού
χωριού Σβυρού να προέρχεται από παράφραση της παραπάνω λέξης.
Αλλά και για τη Βερσοβά βρήκαμε το εξής εκπληκτικό: Με τη λέξη “Versova”
αναφέρεται ένα μεγάλο ψαροχώρι στα παράλια τής Βομβάης στην Αραβική
Θάλασσα. Μάλιστα, η αρχική ονομασία του χωριού ήταν “Vesawe”. Το όνομα
προέρχεται από ένα βουνό τής περιοχής και είναι κατάλοιπο της παλιάς
Ινδικής διαλέκτου “Marathi”!
Η ανάδειξη του θέματος, σε κάθε περίπτωση, τώρα αρχίζει. Άγνωστο όμως αν
και ποιους καρπούς θα αποφέρει…
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε, όσο αφορά τα τοπικά μας, ότι οι πιο
εύστοχες ονομασίες ήταν αυτές που δόθηκαν τον 19ο αιώνα στους δύο τέως
Δήμους τής περιοχής με τα σημαντικά αρχαιοελληνικά ονόματα ΑΙΓΕΙΡΑΣ και
ΦΕΛΛΟΗΣ.
Ονόματα, που το μεν πρώτο “διασώθηκε” με την δημιουργία τής τέως
κοινότητας Αιγείρας το 1928, το δε δεύτερο να περιμένει ακόμα την
“αποκατάστασή” του...
Copy the BEST Traders and Make Money (One Click) : http://ow.ly/KNICZ
Copy the BEST Traders and Make Money (One Click) : http://ow.ly/KNICZ
Τη πενταετία 1953 -
1957 σημειώνονται 760.
Το 1955, ειδικά, ήταν η χρονιά της μαζικής αλλαγής στα ονόματα των
χωριών μας, ήτοι: Η Αράχοβα έγινε Εξοχή, η Βεργουβίτσα έγινε Μοναστήρι, η
Σβυρού έγινε Όαση, η Βαλκουβίνα έγινε Άμπελος.
Το 1957, η διαδικασία των μετονομασιών ολοκληρώθηκε (τοπικά) με τη
Βερσοβά που έγινε Χρυσάνθιο.
Ανάμεσα 1958 και 1971 πραγματοποιήθηκαν άλλες 326. Έκτοτε οι
μετονομασίες των οικισμών γίνονται σπάνιες.
Ωστόσο το υπουργείο Εσωτερικών εγκρίνει σποραδικά κάποια μετονομασία
“βαρβαρόφωνου” οικισμού, όπως εκείνη των “Νέων Λιοσίων” σε “Ίλιον”, τον
Σεπτέμβριο του 1994.
Πέραν όμως από την ενημερωτική ιστορική αυτή αναδρομή, μεγάλο ενδιαφέρον
παρουσιάζει και η έρευνα για το τι σημαίνουν εκείνα τα ονόματα, που,
παρά την υποχρεωτική τους αλλαγή (μέσα από την εθνική πολιτική του
περασμένου αιώνα) δεν λένε να σβήσουν από τη λαϊκή ντοπιολαλιά και
χρησιμοποιούνται αναλλοίωτα από γενιά σε γενιά για εκατοντάδες χρόνια.
Και αυτό συμβαίνει, τόσο όταν το όνομα του τοπωνυμίου αποτελεί λέξη τού
καθημερινού λεξιλογίου, της ζωντανής γλώσσας και οι υπάρχουσες γενιές
κατανοούν τη σημασία του, όσο και από ένα σημείο και μετά που το
τοπωνύμιο μπορεί να χρησιμοποιείται δίχως να καταλαβαίνουν πια τι
εννοεί.
Γίνεται έτσι ένα “παράξενο” όνομα, μια άγνωστη λέξη, που όμως οι
άνθρωποι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν (συχνά με φωνητική αλλοίωση), για
να δηλώσουν τον ίδιο τόπο που δήλωναν και οι πρόγονοί τους.
Τι σημαίνουν, λοιπόν, αυτά τα παλιά ονόματα;
Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα, η απάντηση του οποίου είναι ένα
περίπλοκο ζήτημα, αφού απαιτείται μια επίπονη έρευνα σε ξενόγλωσσα
ετυμολογικά λεξικά, ώστε να βρεθούν οι ρίζες των ονομάτων, που κατά πάσα
πιθανότητα έχουν αλλοιωθεί στο πέρασμα των αιώνων.
Έχουμε δηλ. να κάνουμε με έρευνα σε ένα πλήθος ενεργών και «νεκρών»
γλωσσών και άλλων γλωσσικών ιδιωμάτων τής Βαλκανικής και όχι μόνο
(τούρκικα, λατινικά, βλάχικα - αρουμάνικα, σλάβικα, αρβανίτικα,
αλβανικά).
Δυστυχώς, στην καταγεγραμμένη τοπική ιστορία δεν υπάρχουν πολλά
στοιχεία, που να δίνουν εμπεριστατωμένες και τεκμηριωμένες απαντήσεις
για τη σημασία αυτών των λέξεων.
Για παράδειγμα, σε βιβλίο τού Χρήστου Σαμαρά, η ονομασία Βεργουβίτσα
αιτιολογείται με “λογοπαίγνιο”, ότι δηλ. προέρχεται από τις λέξεις
“βέργα” και “βίτσα” έχoντας σχέση με τη γεωμορφολογία τού οικισμού…
Επίσης, μία πρώτη πρόχειρη έρευνά μας, ανέδειξε το πόσο δύσκολη και
δαιδαλώδης είναι η επεξήγηση των “πανάρχαιων” αυτών ονομάτων.
Μελετώντας δηλ. κάποιες σλαβικές λέξεις που αφορούν τοπωνύμια, βρήκαμε
τη λέξη “Βιρός - Vir”, που σημαίνει τα βαθιά μέρη τού ποταμού και η
οποία μάς δίνει το έναυσμα να πιθανολογήσουμε ότι ίσως η ονομασία τού
χωριού Σβυρού να προέρχεται από παράφραση της παραπάνω λέξης.
Αλλά και για τη Βερσοβά βρήκαμε το εξής εκπληκτικό: Με τη λέξη “Versova”
αναφέρεται ένα μεγάλο ψαροχώρι στα παράλια τής Βομβάης στην Αραβική
Θάλασσα. Μάλιστα, η αρχική ονομασία του χωριού ήταν “Vesawe”. Το όνομα
προέρχεται από ένα βουνό τής περιοχής και είναι κατάλοιπο της παλιάς
Ινδικής διαλέκτου “Marathi”!
Η ανάδειξη του θέματος, σε κάθε περίπτωση, τώρα αρχίζει. Άγνωστο όμως αν
και ποιους καρπούς θα αποφέρει…
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε, όσο αφορά τα τοπικά μας, ότι οι πιο
εύστοχες ονομασίες ήταν αυτές που δόθηκαν τον 19ο αιώνα στους δύο τέως
Δήμους τής περιοχής με τα σημαντικά αρχαιοελληνικά ονόματα ΑΙΓΕΙΡΑΣ και
ΦΕΛΛΟΗΣ.
Ονόματα, που το μεν πρώτο “διασώθηκε” με την δημιουργία τής τέως
κοινότητας Αιγείρας το 1928, το δε δεύτερο να περιμένει ακόμα την
“αποκατάστασή” του...
Copy the BEST Traders and Make Money (One Click) : http://ow.ly/KNICZ
Copy the BEST Traders and Make Money (One Click) : http://ow.ly/KNICZ