Ένας άνθρωπος, που έζησε, κοντά στον ένα αιώνα, χαμογελαστός, έφυγε και από τη ζωή με το χαμόγελο στα χείλη!
Ο Χρήστος Παντούλας, αν και απλός κλητήραςς είχε φανεί χρήσιμος σε πολλούς ανθρώπους στις δύσκολες δεκαετίες του 60 και του 70...
Κάθε φορά, που βρισκόμασταν στο Πολύδωρο Ιωαννίνων, αναζητούσαμε τον Χρήστο Παντούλα. Έναν καλοσυνάτο και πάντα ευδιάθετο γέροντα. Με τρυφερά χαρακτηριστικά, με αγνό φρόνημα, που αποτυπονώταν στα καθάρια μάτια του, μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Και ερχόταν με μεγάλη χαρά στην παρέα μας και,
πραγματικά, μας αναβάπτιζε τόσο με το ήθος, που επικοινωνούσε, όσο και με τα βιωματικά περιστατικά, που μας μετέφερε. Περιστατικά, που δεν σημάδεψαν μόνον τον πρωταγωνιστή τους, αλλά και αμέτρητους άλλους, που ένιωσαν στην πράξη την αύρα της ψυχής του. Σ΄ όλη του τη ζωή φρόντισε να γεμίσει τις εσωτερικές του αποσκευές με ωφέλιμα έργα και υποδειγματικές συμπεριφορές και να
πραγματικά, μας αναβάπτιζε τόσο με το ήθος, που επικοινωνούσε, όσο και με τα βιωματικά περιστατικά, που μας μετέφερε. Περιστατικά, που δεν σημάδεψαν μόνον τον πρωταγωνιστή τους, αλλά και αμέτρητους άλλους, που ένιωσαν στην πράξη την αύρα της ψυχής του. Σ΄ όλη του τη ζωή φρόντισε να γεμίσει τις εσωτερικές του αποσκευές με ωφέλιμα έργα και υποδειγματικές συμπεριφορές και να
στολιστεί με σπάνιες αρετές. Ο άνθρωπος αυτός, που έζησε, κοντά στον ένα αιώνα, χαμογελαστός πάντα, ούτε για μια στιγμή δεν συννέφιασε και δεν σκοτείνιασε η καρδιά του, έφυγε και από τη ζωή με το χαμόγελο στα χείλη! Είχε φανεί χρήσιμος σε εκατοντάδες ανθρώπους στα δύσκολα χρόνια των δεκαετιών του 60 και του 70. Δεν το καυχήθηκε ποτέ... Ο γιος του Μιχάλης Παντούλας, υπήρξε για χρόνια βουλευτής και ο γαμπρός του Βαγγέλης Μαλέσιος υπουργός. Δεν το καυχήθηκε ποτέ... Ταπεινός και απλός σε όλα του. Ένα από τα πολλά γεγονότα, που πρωτοστάτησε, δείχνει πολύ ζωντανά τον χαρακτήρα του. Αρχές δεκαετίας του 60. Δύο νεαρές γυναίκες από τα χωριά της Ντουσκάρας ήθελαν να ταξιδέψουν στη Γερμανία, για να εργαστούν. Οι τυπικές διαδικασίες ήταν πολλές και δύσκολες. Και σκόνταφταν... Χωρίς να τις γνωρίζει, τις είδε στεναχωρημένες στην είσοδο της ΝομαρχίΤας Ιωαννίνων, όπου υπηρετούσε ως κλητήρας. Αφού του εξήγησαν τι τους συμβαίνει, αμέσως πήρε τα χαρτιά τους στα χέρια του, πέρασε από γραφείο σε γραφείο και έλυσε το ζήτημα. Και δεν ήταν αυτή η μοναδική περίπτωση, που έδειξε την καλή του διάθεση, χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα, υπάρχουν και πλήθος άλλες. Οι δύο αυτές γυναίκες, μετά από τρία συνεχόμενα χρόνια παραμονής και εργασίας στη Γερμανία, γύρισαν για διακοπές στο χωριό τους. Και θεώρησαν χρέος τους να περάσουν από τη Νομαρχία και να του δωρήσουν, ευχαριστώντας τον, διάφορα πουκάμισα. Η απάντησή του αποκαλυπτική: "Δεν σας βοήθησα για να μου φέρετε δώρα, αλλά είστε φτωχά κορίτσια και σαν ένιωσα παιδιά μου. Το ίδιο θα έκανα και για τα παιδιά μου". Δεν θεωρούμε ότι έφυγε από τη ζωή, γι' αυτό δεν λυπούμαστε. Νιώθουμε ότι με τις αγαθές πράξεις θα στέκεται μόνιμα δίπλα σ' αυτούς, που αγάπησε και τους συμπαραστάθηκε. Γι' αυτό χαιρόμαστε! Χαιρόμαστε για το παράδειγμα και το υπόδειγμα, που μας κληροδότησε.
Η.Μ.