Ομάδες Θεσπρωτών ξεχύνονται στα πανέμορφα βουνά του τόπου και μαζεύουν τσάι. Όπως οι ίδιοι λένε, οι εξορμήσεις τους, έχουν, βέβαια, αφετηρία τη μικρή συλλογή τσαγιού, ωστόσο εξελίσσονται σε μια διαδικασία απόλαυσης της φύσης. Kαι είναι αυτό, πραγματικά, μια αγνή επαφή με τα αρώματα και τα νοήματα της φύσης. Να σημειωθεί ότι επιτρέπεται η συλλογή βλαστών
φύλλων και ανθέων από τσάι του βουνού (Sideritis sp.), μια μικρή ποσότητα κατά άτομο και κατά
ημέρα. Ωστόσο απαγορεύεται αυστηρά η εκρίζωση του φυτού. Συλλέγονται μόνο τα επάνω 2/3,
φύλλων και ανθέων από τσάι του βουνού (Sideritis sp.), μια μικρή ποσότητα κατά άτομο και κατά
ημέρα. Ωστόσο απαγορεύεται αυστηρά η εκρίζωση του φυτού. Συλλέγονται μόνο τα επάνω 2/3,
ενώ το υπόλοιπο 1/3 θα πρέπει να παραμείνει άκοπο. Επίσης για την προστασία του είδους θα πρέπει σε κάθε φυτό (θύσανο) να αφήνονται τουλάχιστον 2-3 άνθη. Η ορθή συλλογή του γίνεται την περίοδο της ανθοφορίας του (Ιούνιο με Ιούλιο) και κόβεται μόνο το στέλεχος με τα άνθη ώστε να εξασφαλιστεί ο πολλαπλασιασμός του είδους μέσω των σπόρων. Το γένος Sideritis (προέρχεται από την ελληνική λέξη «σίδηρος», εξαιτίας της περιεκτικότητας του τσαγιού σε αυτό το στοιχείο) περιλαμβάνει περί τα 150 είδη και υποείδη τα οποία ευδοκιμούν κυρίως στο βόρειο ημισφαίριο. Περίπου δέκα φύονται στην Ελλάδα, ωστόσο δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα για αυτά. Μελέτες έχουν δείξει ότι ορισμένα από τα είδη αυτά έχουν αντιφλεγμονώδη και αντιμικροβιακή δράση. Ωστόσο στην παραδοσιακή ιατρική το αφέψημα από τσάι του βουνού χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της βρογχίτιδας, την ανακούφιση του κοινού κρυολογήματος, του βήχα, των πόνων της κοιλιάς κ.λπ. Πέρα από το τσάι του βουνού, όμως, το οποίο φυτρώνει μόνο του, μπορεί να υπάρξει και καλλιέργεια. Το πλεονέκτημα της καλλιέργειας τσαγιού, είναι ότι δεν απαιτούνται γόνιμα εδάφη. Η καλλιέργεια γίνεται σε χωράφια που έχουν καταστραφεί από μακροχρόνια χρήση ή σε βραχώδη λιβάδια. Οπότε δεν πρόκειται για καλλιέργεια που γίνεται σε βάρος άλλων παραδοσιακών για την περιοχή καλλιεργειών.