Του Γιώργου Βέλτσου
Παρακολουθούσα προχθές να προπορεύεται στο πεζοδρόμιο ένας τυφλός. Σκόνταφτε κάθε τόσο, αλλά με αξιοπρέπεια, γιατί τα πεζοδρόμια είναι στα χάλια τους και τα χνάρια δεν οδηγούν πουθενά. Σε αυτή την εικόνα της κόλασης του τυφλού συνοψίζεται ο πολιτικός καιροσκοπισμός των ημερών. Αλλά εδώ κανείς δεν συμπονά κανέναν. Και σε λίγο ο ένας θα βγάζει τα μάτια του άλλου.
Οι Ελληνες, σαν τις τυφλές κάμπιες στην άσφαλτο, θα περιμένουν να τους λιώσει η ρόδα του υπουργικού που θα πάει τον Αδωνη Γεωργιάδη στην μπουμπούκα του.
Οι Ελληνες, σαν τις τυφλές κάμπιες στην άσφαλτο, θα περιμένουν να τους λιώσει η ρόδα του υπουργικού που θα πάει τον Αδωνη Γεωργιάδη στην μπουμπούκα του.
Ντρέπομαι που μετά τη λαίλαπα του Καραμανλή κυβέρνησε το ΠαΣοΚ του Παπανδρέου, του Παπακωνσταντίνου και εκείνης της αμαζόνας με τα σπορτέξ στο υπουργείο Περιβάλλοντος. Δεν προσάπτω στα καλόπαιδα μόνο την αποτυχία των μνημονίων αλλά και το ότι επανέφεραν τον Πανίκα στο προσκήνιο. Θα επιστρέψουμε λοιπόν στην εποχή της ΕΡΕ, όπου τον ρόλο του Τάκου Μακρή θα πάρει ο Μάκης Βορίδης;
Ο Πρετεντέρης είχε δίκιο: «Οπως ο "δεύτερος γύρος" του Εμφυλίου έκρινε τη γενική πορεία της χώρας τα τελευταία εξήντα χρόνια, έτσι και τώρα ένας "δεύτερος γύρος" θα κρίνει τα επόμενα εξήντα».
Για μένα - για τη γενιά μου - η μάχη έχει κριθεί. Δεν είμαι δυστυχώς ο Γλέζος να καμαρώνω δίπλα στον Τσίπρα ούτε ο Τσακαλώτος (ο καθηγητής) να ελπίζω στη νέα οικονομική πολιτική. Και φοβούμαι πως η εποχή της «συμφιλίωσης» του Μάρκου και του στρατηγού Τσακαλώτου έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Δεν έχω αυταπάτες. Οι αρθρογραφίες των διανοουμένων σε νευρική κρίση μπαζώνουν απλώς τα «Κυριακάτικα». Ολοι λέμε τα ίδια παραδοξολογώντας. Διότι, ναι, πράγματι, η λαϊκή βούληση, όπως έγραψε στο «Βήμα της Κυριακής» ο Τάσος Γιαννίτσης, απέρριψε στο 81% τη ΝΔ, στο 83% τον ΣΥΡΙΖΑ και στο 87% το ΠαΣοΚ, αλλά η αντίφαση που επεσήμανε ο καθηγητής δεν είναι «σαρκαστική». Δεν χειραγωγήθηκε η λαϊκή βούληση από τον «κομματικό βολονταρισμό», αντίθετα τα κόμματα χειραγωγούνται από έναν λαό που δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει γιατί τον έχει σαστίσει το πολιτικό σύστημα.
Παρά ταύτα, αν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ του 17%, θα έπρεπε να τον έχουν εφεύρει. Είτε ως λύτρωση είτε ως απειλή, έτεινε τον καθρέφτη στη ΝΔ και στο ΠαΣοΚ με εκείνο το «Θα είμαι ο καθρέφτης σας» των σιτουασιονιστών. Αλλά όχι ακριβώς. Γιατί και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του «θεάματος», υπό μορφήν μάλιστα περφόρμανς ή γκράφιτι. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως κάθε κόμμα, κουβαλά ιεραρχία και ίντριγκα.
Υπάρχει όμως ένας άλλος τρόπος να ξεπεράσουμε την κρίση εκτός από την επανιδιοποίηση της πολιτικής από την Αριστερά.
Υπάρχει ένας δρόμος που υποδεικνύει ένας παράξενος ελκυστής: ο τυφλός της οδού Ακαδημίας. Το εντελώς «άλλο» από εμάς. Αλλες αγωνίες, άλλη αντιμετώπιση της ζωής.
Σε μια ολοσέλιδη διαφήμιση της Τράπεζας Πειραιώς για τις προνομιακές καταθέσεις με τον σκανδαλιστικό υπότιτλο «Υπάρχει και καλύτερος τρόπος να βάζετε και να βγάζετε τα χρήματά σας» φιγουράρει ένας ραγισμένος κουμπαράς που τον συγκρατούν χανζαπλάστ. Είναι ο κουμπαράς του τυφλού. Οταν φτάσει σώος σπίτι του, τον σπάει για να τον ξανακολλήσει την επομένη. Το μόνο που έχει να χάσει είναι τα τσιρότα.