Σχολάζουσες (κάθε περιουσία αποβιώσαντος χωρίς κληρονόµους) κληρονοµιές, όπως ακίνητα, καταθέσεις, µετοχές και οµόλογα, εκτιμώμενου ύψους 4 δις ευρώ, είτε µένουν ανεκµετάλλευτες σε τραπεζικούς λογαριασµούς είτε – σε αρκετές περιπτώσεις – λυµαίνονται από επιτήδειους. Αυτά τα χρήματα θα µπορούσαν σήµερα να χρηµατοδοτήσουν το 50% του Προγράµµατος Δηµοσίων Επενδύσεων. Για παράδειγμα, εκατοντάδες εκατοµµύρια ευρώ καταθέσεων,
που προέρχονται από σχολάζουσες κληρονοµιές, υπάρχουν στο Ταµείο Παρακαταθηκών και Δανείων, στην Εθνική Τράπεζα κ.α., καθώς η διαδικασία αναγνώρισης του κληρονοµικού δικαιώµατος του Δηµοσίου στην καλύτερη περίπτωση απαιτεί την παρέλευση οκταετίας. Ο κηδεµόνας σχολάζουσας κληρονοµιάς Χρήστος Θηβαίος αναφέρει πως "το τραπεζικό σύστηµα εκµεταλλεύεται αυτά τα χρήµατα για δεκαετίες και το Δηµόσιο παίρνει ψίχουλα, αφού θεωρεί το δυσκίνητο κράτος και οι πολύπλοκες διαδικασίες κρατούν κλειστό ένα «εθνικό χρυσωρυχείο». Και προσθέτει: "Την ίδια στιγµήτα στοιχεία από τις Αποκεντρωµένες Διοικήσεις (οι πρώην κρατικές περιφέρειες) – τις µόνες υπηρεσίες που παρακολουθούν µεθοδικά τα ζητήµατα των σχολαζουσών κληρονοµιών και των εθνικών κληροδοτηµάτων – αποκαλύπτουν πως κάποιοι κηδεµόνες εκµεταλλεύονται την κρατική απουσία και λειτουργούν προς ίδιον όφελοςµε µη σύννοµη διαχείρισης της περιουσίας".